بسم رب الولایة
روز 12 فروردین ماه که مزیّن به روز جمهوری اسلامی شده است ، نماد آری گفتن مردم به حکومت دینی در زمان غیبت است . حکومت دینی به این معناست که این حاکمیت ، باید بتواند برای تمام شئون زندگی اجتماعی انسان برنامه داشته باشد یا در مسیر تحقق این هدف باشد . حال به توضیح و تفسیر این دو جمله می پردازم .
انسان از ریشه انس است و وجود انسان از این قابلیت است که مهمترین مؤلفه انسان ، انس گرفتن است و معنای دیگری که مکمل این مولفه است ، ظهور است که در تعریف تضادی با جنّ به کار می رود . در نتیجه از این دو مؤلفه می توان به راحتی فهمید که بخش بزرگی از انسان در انس با دیگران و ظهور و بروز در میان آنها تعریف می شود و خلقت انسان موجودی اجتماعی است .
حال این انسانی که در اجتماع زندگی میکند و با افراد مختلفی هم امکان انس و برقراری ارتباط دارد ، باید طبق چه قائده‌ای در این فضا حضور پیدا کند تا بتواند بهترین حظّ و بهره را ببرد و در نهایت رفع نیاز هایش ، به کمال برسد ؟
از ابتدای غیبت حضرت حجت(ارواحنا له الفداه) هرگونه حاکمیتی که فکرش را بکنید در جهان شکل گرفته . از نظام های غیر دینی در شرق دور و نزدیک جمهوری خلق چین ، امپراطوری ژاپن ، شوروی کمونیست و فدراسیون روسیه و در غرب نظام های امپراطوری یونان ، فئودال در اروپا ، دموکراسی فرانسه ، حاکمیت های منحط کلیساها ، امپراطوری های اسپانیا و سوئد و ... ، ایالات متحده آمریکا و حتی آلمان نازی که هیچکدام ماورای این دنیای فانی هیچ هدفی را دنبال نمی کردند و همین عدم غایی بودن آن ها نسبت به غایت خلقت و هستی انسان ، تأییدی بر این است که این حاکمیت ها پاسخگوی روح بزرگ انسانی نیست و باید آن حاکمیتی در جهان باشد که منطبق بر غایتمندی انسان باشد .
بعد از وفات پیامبر(ص) و اتفاقات بعد از رحلت جانگداز ایشان ، متأسفانه اسلام مجال نظریه پردازی برای زمامداری و نحوه اجرای آن را پیدا نکرد و همانطور که در تاریخ می بینیم پس از 30 سال از رحلت پیامبر(ص) حکومت در دست بنی امیة(لعنة الله علیهم) می افتد که از زمان خود پیامبر(ص) هم بنا بر ناسازگاری داشتند افتاد تا به مرور و رفته رفته حاکمیت از صراط مستقیم دور و دور تر شود .
در ادامه ، بصورت جدی نمی بینیم که حکومتی بر مبنای اسلام ظهور کند تا زمان مشروطه که در پی آزمون و خطا ها که از اینکه نعوذ باالله پادشاه ظلّ الله است و در ادامه سیستم پارلمانی بر اساس نظر مردم(مجلس شورای ملّی) و در نهایت پس از وقفه‌ای در آخر قاجار و پهلوی که در نهایت مردم به جمهوری اسلامی ایران آری گفتند .
حاکمیت یعنی اینکه قلمرو در اختیار کیست و مهمترین دوراهی در این مسیر ، این است که خدا یا غیر خدا ؟
در قلمرو ، زشت و زیبا را ولیّ معلوم می کند و همانطور که معلوم است ، زشت و زیبای جمهوری اسلامی بواسطه مردمی که در قالب جمهوری اسلامی زندگی می کنند ، معلوم می شود و اگر ملاک ها و معیار های آن ها یا همان عقل اجتماعی دچار مشکل شود ، باز هم کسی هست که اسلام حقیقی را تبیین کند و او امام است که در عصر غیبت که از ایشان به مانند خورشید پشت ابر بهره‌مند می‌شویم ، در قالب جانشینی تعریف می شود به عنوان ولیّ فقیه که تا ظهور حضرتش ، زمام امور را در دست دارد .
امّا از نظر بنده ، مهمترین مؤلفه جمهوری اسلامی ایران این است که به خودی خود ، در نفسش دور کردن جامعه از نواقص و سوق دادن آن به سمت کمال است . به این شکل که خود به خود تعداد زیادی از گناهان و رذایل اخلاقی موجود در جهان در جمهوری اسلامی ایران قبیح است و در نقطه مقابل آن آرمان های جمهوری اسلامی ایران بالاتر از همه‌ی حکومت ها ، از هدف های متعالی و آخرتی که هدف خلقت انسان و هستی است فروگزار نکرده و مایه‌ی مباهات هر فرد است . شاید به همین دلیل است که تنفّس در اوج فقر زیر سایه‌ی ولایت از سال ها زندگی مرفّه در سایه‌ی طاغوت بهتر است .
اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ
- ۰۰/۰۱/۱۸